Kamea - najstarsza ozdoba świata
Kamea (z arabskiego kamma - garb, wypukłość) - szlachetny lub półszlachetny kamień ozdobiony reliefem ciętym wypukło. Do wyrobu kamei najchętniej używano kamienia składającego się z dwóch różnobarwnych warstw - onyksu, sardonyksu, karneolu. Ponieważ dwubarwne kamienie są nader rzadkie, kamee często składano z dwóch kamieni, a w Mezopotamii wykorzystywano kość słoniową, glinę i wosk. Jako materiał wykorzystywano również skorupy muszli i koral.
Najstarsze kamee pamiętają czasy starożytne. Rzeźbiono wówczas na nich wizerunki władców lub bogów, a także sceny mitologiczne. Były bardzo kosztowne, na ich posiadanie mogli sobie pozwolić tylko najzamożniejsi. Były noszone przez Aleksandra Wielkiego, a także przez Kleopatrę. O ich wartości stanowił, co prawda surowiec, jakiego użyto do wyrobu, lecz większe znaczenie miał kunszt artysty. Z czasem stały się bardziej popularne, do ich wyrobu zaczęto używać gliny, wosku, szkła i muszli. W XIX w. były nieodzownym elementem wystroju każdej kobiety, która upinała kameę na żabocie. Dziś znów wracają do łask między innymi dzięki panującej modzie na vintage! Takie ozdoby można wykonać samodzielnie. Metoda jest czasochłonna, ale rezultat rekompensuje wysiłek.
Najsłynniejsze kamee, które można oglądać w muzeach świata:
- Kamea z rzeźbą głowy Chrystusa (wykonana z hessonitu)
- Kamea Gonzaga (przedstawia króla egipskiego i jego żonę)
- Tazza Farnese (należała do Kleopatry)
- Wielka Kamea Francji (znajduje się obecnie w Gabinecie Medali Francuskiej Biblioteki Narodowej)
Poprzedni wpis: Jak dobrać rozmiar pierścionka?
Kolejne wpisy:
DODAJ KOMENTARZ